του Σπύρου Σταυρακάκη
Ο νόμος 3986/2011 είναι ο νόμος που
περιλαμβάνει τα «Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής
Στρατηγικής 2012−2015». Σκοπός του μεσοπρόθεσμου είναι η δημιουργία του
περιβόητου ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.)
και η μεταφορά της δημόσιας περιουσίας σε αυτό με σκοπό την εκποίησή της.
Για την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου
απαιτούνται όμως νόμοι. Επί του προκειμένου στην παράγραφο 1 του άρθρου 14 του 3986/2011
με το τίτλο Παραχώρηση χρήσης αιγιαλού και παραλίας αναφέρεται αναφέρεται «Για
την εκτέλεση των έργων στον αιγιαλό ή στην παραλία τηρείται η διαδικασία που
ορίζεται στις διατάξεις του ν. 2971/2001 (Α΄ 285)». Ο νόμος όμως 2971/2001
παρουσιάζει κάποια «προβλήματα» για να εξυπηρετήσει το μεσοπρόθεσμο και άρα θα
πρέπει να εναρμονιστεί με τις νέες επιταγές.
Κομμάτι 1ο: Στο ν. 4261/2014
με τίτλο «Πρόσβαση στη δραστηριότητα των πιστωτικών ιδρυμάτων και προληπτική
εποπτεία πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων (ενσωμάτωση της Οδηγίας 2013/36/
ΕΕ), κατάργηση του ν. 3601/2007 και άλλες διατάξεις», υπάρχει ένα άρθρο. Το
άρθρο 172. Αυτό λοιπόν το άρθρο, εν μέσω άλλων ετερόκλιτων άρθρων, ρυθμίζει το
ν. 2971/2001. Και τι λεει: «Μέχρι τις 31.12.2014, ξενοδοχειακές εν γένει
επιχειρήσεις, κάμπινγκ ή κέντρα αναψυχής θεωρούνται, για την εφαρμογή της παρ.
4 του άρθρου 13 του ν. 2971/ 2001, ως όμορες, ακόμα και αν μεταξύ των προβολών
που εκκινούν από τις πλάγιες πλευρές της επιχείρησης και του αιγιαλού
παρεμβάλλεται δημόσιο κτήμα, εφόσον έχουν ήδη αιτηθεί ή αιτηθούν εντός δύο
μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου προς την Εταιρία Ακινήτων του
Δημοσίου (ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.) μέσω της οικείας Κτηματικής Υπηρεσίας, την μίσθωση του
ανωτέρω τμήματος δημοσίου κτήματος που ορίζεται από τις προβολές, εντός
προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου». Δηλαδή,
αν μεταξύ κάποιας ξενοδοχειακής επιχείρησης και του αιγιαλού παρεμβάλλεται
δημόσια έκταση, τότε ο ιδιώτης μπορεί ζητήσει τη μίσθωση της και έτσι η
επιχείρηση διαθέτει πρόσβαση στον αιγιαλό.
Κομμάτι 2ο:
Αφού ο νόμος 2971/2001 δεν προσφέρεται για τις ανάγκες του μεσοπρόθεσμου τι
κάνουν; Φέρνουν ένα νέο νόμο προς αντικατάστασιν του παλαιού. Και ιδού ο νόμος
έκτρωμα με τίτλο «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας».Το
εισηγητικό σημείωμα τελείως κυνικά αναφέρει το σκοπό του που είναι: επιδίωξη
του προτεινόμενου σχεδίου νόμου είναι, εκτός από την συνολική οριοθέτηση του
αιγιαλού, που «...απλουστεύει από μόνη της τις διαδικασίες αξιοποίησης, η
περαιτέρω απλούστευση των διαδικασιών διαχείρισης και αξιοποίησης των
παράκτιων, παραλίμνιων και παραποτάμιων κοινοχρήστων εκτάσεων, της έκδοσης των
αδειών παραχώρησης της χρήσης για την οικονομική αξιοποίηση των κοινοχρήστων πραγμάτων,
καθώς και της εκτέλεσης έργων αναγκαίων για την εθνική οικονομία, με σεβασμό
στο ευαίσθητο περιβάλλον της παράκτιας ζώνης και με διασφάλιση στον απαραίτητο
βαθμό της κοινής χρήσης».
Κομμάτι 3ο: άρθρο 1 του
Ν. 4014/2011. «Τα έργα κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες (Α και Β). Η πρώτη
κατηγορία (Α) περιλαμβάνει τα έργα και τις δραστηριότητες τα οποία ενδέχεται να
προκαλέσουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και για τα οποία απαιτείται η
διεξαγωγή Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ). Η δεύτερη κατηγορία (Β)
περιλαμβάνει έργα και δραστηριότητες τα οποία χαρακτηρίζονται από τοπικές και
μη σημαντικές μόνο επιπτώσεις στο περιβάλλον και υπόκεινται σε γενικές
προδιαγραφές, όρους και περιορισμούς που τίθενται για την προστασία του
περιβάλλοντος». Ο νόμος ίσως εκ προθέσεως δεν εξηγεί ποιες είναι οι σημαντικές
περιβαλλοντικές επιπτώσεις και ποιες οι τοπικές και μη σημαντικές και άρα
αφήνει το παραθυράκι ανοιχτό για να την αποφυγή Μελέτης Περιβαλλοντικών
Επιπτώσεων. Μια επιχωμάτωση π.χ. 20 στρεμμάτων στον θαλάσσιο χώρο σε ποια
κατηγορία έργων εμπίπτει; Χρειάζεται μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων
(κατηγορία Α) ή αρκούν γενικές προδιαγραφές, όροι και περιορισμοί που τίθενται
για την προστασία του περιβάλλοντος (κατηγορία Β); Ποιος θα μας το πει;
Έτσι ολοκληρώνεται ένα προαναγγελθέν
έγκλημα του μεσοπρόθεσμου.
Με αυτό το σχέδιο νόμου μεταξύ άλλων
αθλιοτήτων: διευκολύνεται η δημιουργία μόνιμων κατασκευών σε παράκτιες και
παρόχθιες ζώνες, παραχωρείται θαλάσσιος ή λιμναίος χώρος, επιτρέπεται η
επιχωμάτωση του θαλάσσιου χώρου, αποκλείονται από το καθεστώς προστασίας
εκατοντάδες οικολογικά σημαντικοί υγροβιότοποι, καταργείται η υποχρέωση
οριοθέτησης της παράκτιας ζώνης ως προϋπόθεση για την έγκριση ιδιωτικών ή δημόσιων,
αναπτυξιακών έργων, επιτρέπεται η κατάληψη παραλιών, δίνεται η δυνατότητα
νομιμοποίησης αυθαίρετων κατασκευών για επιχειρηματική χρήση χωρίς να
λαμβάνεται ουσιαστικά υπ’ όψη η περιβαλλοντική επίπτωση των κατασκευών αυτών...
Για να κατανοηθεί η κυνικότητα με την
οποία το κράτος αντιμετωπίζει τα ευαίσθητα αυτά παράκτια και παρόχθια σύστημα
του παραθέτουμε το άρθρο 16 «Αντάλλαγμα χρήσης - Πρόστιμο αυθαίρετης χρήσης», όπου
υπάρχει ένα μαθηματικός τύπος για τον ορισμό του ανταλλάγματος χρήσης:
ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΧΡΗΣΗΣ = (Τ.Β.) χ (Ε.Δ.) χ
(Γ.Π) χ (Μ.Π.Χ.) χ (Π.Ε.) χ (Α.Μ.Α) χ (Ε.Χ.) χ (Δ.Μ.)
όπου:
Τ.Β. = Τιμή Βάσης
Ε.Δ. = Είδος Δραστηριότητας
Γ.Π. =Γεωγραφική Περιοχή
Μ.Π.Χ. = Μέγεθος Παραχωρούμενου Χώρου
Π.Ε. = Περιβαλλοντική Επίπτωση
Α.Μ.Α. = Απόδοση Μισθωτικής Αξίας
Ε.Χ. = Εμβαδόν Χώρου
Δ.Μ. = Διάρκεια Μίσθωσης
Ο πιτσιρικάς που πετάει ανέμελα
πλακουστωτά βότσαλα στη θάλασσα προσπαθώντας να αναπηδήσουν στην επιφάνειά της,
δεν χωράει σε αυτό τον οργουελικής σύλληψης αλγόριθμο.
Και η συγκυβέρνηση διαρρηγνύει τα
ιμάτιά της ότι βγήκαμε από τα μνημόνια. Μα αν αυτός ο νόμος δεν είναι
μνημονιακός νόμος τότε τι είναι;
Να αποσυρθεί το σχεδίου νόμου.
