Του Σπύρου Σταυρακάκη
Μια από τις βασικές υποχρεώσεις ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους προς
τους πολίτες του είναι η εκπαίδευση. Το περιεχόμενο της εκπαίδευσης που
παρέχεται έχει σαν βασική παράμετρο τον χρόνο και η διαδικασία εμπλουτισμού της
είναι συνεχής. Δηλαδή, την εποχή (δεκαετία ’60 ή στα sixties για να μιλήσουμε νεοελληνικά) που
ήμουν μαθητής δημοτικού, μάθημα σχετικό με το περιβάλλον δεν υφίστατο, πόσω δε
μάλλον σχετικό με την πληροφορική στο γυμνάσιο.
Κοιτούσα, λοιπόν, στο διαδίκτυο τα μαθήματα που διδάσκονται οι μαθητές στην
α’βάθμια και β’βάθμια εκπαίδευση σήμερα. Στην α’ τάξη του δημοτικού διδάσκεται
το μάθημα «Μελέτη Περιβάλλοντος». Με τον ίδιο τίτλο βρίσκουμε να διδάσκονται
μαθήματα στην β’, γ’ τάξη και δ’ τάξη. Στη β’ γενικού λυκείου υπάρχει το κατ’
επιλογήν μάθημα «Διαχείρηση Φυσικών Πόρων». Η πολιτεία, και πολύ καλώς, εκπαιδεύει
και ευαισθητοποιεί τους πολίτες της σε περιβαλλοντικά θέματα εξ απαλών ονύχων.
Μέχρι εδώ, καλά πάμε.
Και ερχόμαστε τώρα στο σημείο όπου η πολιτεία προτείνει ένα νομοσχέδιο για
τον αιγιαλό «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», που
- αγνοεί το άρθρο 24 του Συντάγματος, περί κοινόχρηστου αιγιαλού, παραλίας, όχθης και η παρόχθιας ζώνης, προστατευόμενων από το κράτος και απρόσκοπτης – ελεύθερης πρόσβασης σε αυτά,
- πετάει στον κάλαθο των αχρήστων τη επιστημονική γνώση για τα ευαίσθητα παράκτια και παρόχθια οικοσυστήματα,
- διευκολύνει τη δημιουργία μονίμων κατασκευών από ιδιώτες σε παράλιες ή παρόχθιες ζώνες προς εξυπηρέτηση επιχειρηματικών σκοπών,
- παραχωρεί θαλάσσιο ή λιμναίο χώρο χωρίς να προβλέπεται η ύπαρξη περιβαλλοντικής μελέτης, προβλέπει το μπάζωμα του θαλάσσιου χώρου,
- νομιμοποιεί εκ των υστέρων αυθαίρετα κτίσματα στον αιγιαλό,
- κλπ, κλπ
και όλα αυτά υπό την πίεση της τρόϊκας για την τήρηση των συμφωνηθέντων. Τα
πάντα για το επιχειρηματικό κέρδος... Τελικώς, το εν λόγω νομοσχέδιο κάθε άλλο
παρά δικαιολογεί τον τίτλο του, διότι ούτε οριοθετεί ακολουθώντας την
επιστημονική γνώση, ούτε διαχειρίζεται και προστατεύει τα ευαίσθητα αυτά οικοσυστήματα αιγιαλό με
γνώμονα την αειφορία προς όφελος των πολιτών.
Οι σύσσωμες αντιδράσεις, που εκδηλώθηκαν από πολλές πλευρές (και δεν
εννοούμε τα κόμματα τις αντιπολίτευσης που ούτως ή άλλως θα εξέφραζαν θεσμικά
την αντίθεσή τους), αλλά από επιστημονικούς φορείς, συλλογικότητες, καθώς
επίσης και μεμονωμένους πολίτες, φανερώνουν μια υγιώς σκεπτόμενη κοινωνία πάνω
σε αυτό το θέμα, σε αντίθεση με το δίδυμο της συγκυβέρνησης τα νομοθετήματά της
οποίας δεν συμβαδίζουν ούτε και είναι εναρμονισμένα με την παρεχόμενη εκπαίδευση.
Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις...
