του Σπύρου Σταυρακάκη
Δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες από σε όλες σχεδόν τις ιστοσελίδες ότι: δόθηκε
στη δημοσιότητα βίντεο που δείχνει Ισπανούς συνοριοφύλακες να πυροβολούν με
πλαστικές σφαίρες εναντίον παράνομων μεταναστών την ώρα που κολυμπούσαν από τον
Μαρόκο στον ισπανικό θύλακα στη Θεούτα στη Βόρεια Αφρική.
Στο βίντεο, που τραβήχτηκε στις 7 Φεβρουαρίου, φαίνεται μια ομάδα παράνομων
μεταναστών στο νερό , ενώ η Ισπανική ακτοφυλακή πυροβολεί προς το μέρος τους
τόσο από το έδαφος, όσο και από ένα σκάφος της αστυνομίας.
Οι ισπανικές αρχές στις 13 Φεβρουαρίου υποστήριξαν ότι οι συνοριοφύλακες
πυροβόλησαν με πλαστικές σφαίρες τους περίπου 200 παράνομους μετανάστες
προσπαθώντας να τους αναγκάσουν να γυρίσουν πίσω .
Σκέφτηκα ότι με κάποιο τρόπο το έχω βιώσει αυτό το γεγονός, όχι με αυτό τον
τρόπο ακριβώς, αλλά που φοβάμαι ότι δεν θα είναι και πολύ μακριά η μέρα αυτή,
αν δεν συμβούν κοσμοϊστορικά γεγονότα. Η μνήμη ανακάλεσε στην επιφάνεια
απόσπασμα από το «1884, Ο μεγάλος αδελφός» του George Orwell, και το παραθέτω:
«4 Απριλίου 1984. Χθές βράδυ στο σινεμά. όλο πολεμικά έργα, ένα πολύ καλό,
έδειχνε ένα πλοίο γεμάτο πρόσφυγες που βομβαρδιζόταν κάπου στη Μεσόγειο. Οι
θεατές διασκέδαζαν πολύ με τα πλάνα ενός μεγαλόσωμου, χοντρού ανθρώπου που
προσπαθούσε να ξεφύγει κολυμπώντας ενώ ένα ελικόπτερο το κυνηγούσε, πρώτα, τον
βλέπεις να τσαλαβουτάει στα νερά σαν δελφίνι, ύστερα, ανάμεσα στις ριπές των πολυβόλων
που έριχναν τα ελικόπτερα, ύστερα γέμισε τρύπες και η θάλασσα γύρω του
κοκκίνισε και βυθίστηκε σαν να μπήκε νερό απ’ τις τρύπες. οι θεατές ούρλιαζαν
από τα γέλια όταν βυθιζόταν. ύστερα είδαμε μια σωστική λέμβο γεμάτη παιδία κι
ένα ελικόπτερο να αιωρείται από πάνω τους. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, μπορεί
εβραία, καθόταν στην πλώρη μ’ ένα αγοράκι περίπου τριών χρόνων στη αγκαλιά. το
αγοράκι στρίγκλιζε από φόβο και έκρυβε το κεφαλάκι του στο στήθος της σαν να
προσπαθούσε να φωλιάσει μέσα της και η γυναίκα έβαζε τα μπράτσα της γύρω του και το παρηγορούσε, ενώ και η
ίδια είχε μελανιάσει από το φόβο. το σκέπαζε συνεχώς όσο περισσότερο μπορούσε,
σαν να πίστευε ότι τα χέρια της θα το προστάτευαν από τις σφαίρες. τότε το
ελικόπτερο έριξε πάνω τους μια βόμβα είκοσι κιλών με μια τρομακτική λάμψη και η
βάρκα ΄έγινε συντρίμμια. μετά έδειξαν μια θαυμάσια λήψη ενός παιδικού χεριού
που εκτοξεύτηκε ψηλά ψηλά στον αέρα θα πρέπει να το παρακολούθησε εκεί ψηλά ένα
ελικόπτερο με κάμερα και ακούστηκαν πολλά χειροκροτήματα από τις θέσεις των
μελών του κόμματος αλλά μια γυναίκα απ’ τα καθίσματα των προλεταρίων άρχισε
ξαφνικά να φωνάζει ότι δεν είναι σωστό μπροστά σε παιδιά όχι δεν έπρεπε να το
δείξουν μπροστά σε παιδιά δεν είναι ώσπου η αστυνομία έβγαλε έξω τη δεν φαντάζομαι να της έκαναν τίποτα κανείς δεν
δίνει σημασία στα λόγια των προλεταρίων ποτέ δεν...»
George Orwell: 1884 Ο μεγάλος
αδελφός. Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ.
